---

DE NATIONALE VERENIGING ALS DEEL VAN DE INTERNATIONALE RODE KRUIS BEWEGING

Hoe het begon

 

Toen Henri Dunant bij toeval verzeild raakte in de veldslag om Solferino in Noord Italie, werd hij getroffen door de erbarmelijke omstandigheden waaronder gewonde soldaten op het slagveld achterbleven. Er was geen water, noch voedsel, noch verzorging. 

 

In het midden van de vorige eeuw was er namelijk niets geregeld ter bescherming van oorlogsslachtoffers, toen nog voornamelijk soldaten. Gewonden konden niet op het slagveld worden verzorgd, omdat dit veel te gevaarlijk was. Degen die werden meegenomen moesten kilometers worden vervoerd. Het was onmogelijk om hospitalen dichtbij het front in te richten.

 

Bij het zien van deze onbeschrijfelijke ellende, was Dunant, Zwitsers bankier, schrijver en filantroop, diep bewogen. Hij meende dat de menslievendheid gebood te zoeken naar wegen om dit lijden zoveel mogelijk te beperken. Dit was de aanleiding tot de oprichting van het Internationale Rode Kruis in 1863 en de ondertekening van de Conventie van Genève in 1864.

 

Hierin werd vastgelegd dat gewonde en zieke soldaten recht hadden op bescherming en verzorging. Dit was het eerste verdrag van Genève.

In dit verdrag werd verder bepaald dat ambulances, militaire ziekenhuizen en medisch personeel als neutraal moesten worden beschouwd en door de strijdende partijen met rust moesten worden gelaten. Gewonden en zieken van welke nationaliteit dan ook, moesten bijeengebracht en verzorgd worden.

Als symbool voor deze hulpverlening koos men voor een rood kruis op een witte ondergrond.

 

Henri Dunant had nog een ander idee: in ieder land zou een vereniging van vrijwilligers moeten worden opgericht, om mensen die in een oorlog gewond zijn geraakt, te verzorgen en te beschermen.

 

Inmiddels is het meer dan 150 jaar later.

Het Surinaamse Rode Kruis is één uit vele in de wereld.

 

Het Surinaamse Rode Kruis

Het Surinaamse Rode Kruis (SRK) werd op 20 juni 1940 opgericht als afdeling van het Nederlands Rode Kruis. De afdeling groeide snel tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De volgende activiteiten werden onder andere ontplooid:

   Bloedtransfusiedienst

   EHBO-cursussen

   Doorsturen van berichten aan familieleden in de bezette gebieden

   Transportcolonne

 

Men startte na de oorlogsjaren met het Jeugd Rode Kruis. Na de onafhankelijkheid (1975) werd het SRK in 1983 een zelfstandige vereniging die door de overheid erkend wordt en van haar bepaalde taken heeft gekregen.

Zoals in alle landen tracht het SRK ook hier menselijk leed te verzachten en waar mogelijk te voorkomen.

 

De verschillende onderdelen van het SRK

   De Nationale Bloedbank (NBB) met het bloedprogramma bestemd voor het beschikbaar stellen van kwaliteit bloed en bloedproducten.  

    De Disaster Management Unit wordt verder onderverdeeld in:

o   Het Zuster Finck-Sanichar Training Instituut (ZFTI) dat EHBO-trainingen verzorgt.

 

o   De Health Unit, die houdt zich bezig met NCD[i] en CD[ii] vraagstukken en ook CBHFA[iii], PSP[iv] en water & sanitation bij rampsituaties.

 

o   Het Health Assistant Team (HAT) - (vroeger Rode Kruis Korps)

 

o   De Disaster Response and Preparedness Unit, noodhulp operatie van het Rode Kruis in geval van rampen. De noodhulp bij rampen is gebaseerd op de behoefte van de getroffen gemeenschap. Maar het Rode Kruis wacht niet totdat er een rampsituatie zich voordoet, maar traint ook kwetsbare gemeenschappen om zichzelf te redden bij noodsituaties. Deze getrainde personen weten hoe te handelen bij rampen.

   Het Jeugd Rode Kruis (JRK)

o   Het Club Redd programma voor jonge bloeddonoren 

 

Van een meer liefdadigheidsorganisatie heeft het SRK zich ontwikkeld tot een professionele NGO die niet meer weg te denken is uit de samenleving.

Samenwerking

Het SRK participeert in:

   het Nationaal Coördinatie Centrum Rampenbestrijding (NCCR) 

   de Expanded Theme Group on HIV/AIDS

   het Caribbean Red Cross Aids Network (CARAN)

   de Internationale Federatie van Rode Kruis en Rode Halve Maan verenigingen (IFRC)

   het Internationaal Comité van het Rode Kruis (ICRC) 

   en werkt met diverse lokale NGO’s samen

 

De Stichting Nationale Bloedbank van het Surinaamse Rode Kruis                           

De Nationale Bloedbank is de enige leverancier van bloed aan de ziekenhuizen. De Bloedbank streeft ernaar om op jaarbasis 12.000 eenheden bloed te ontvangen ten behoeve van de zieke medemens in de ziekenhuizen. Dit komt neer op een target van 800 bloeddonoren per maand. Vanwege diverse zaken, waaronder de covid-pandemie, is het aantal donaties sterk verminderd, terwijl de patiënten dagelijks behoefte hebben hieraan. Om het donoren gemakkelijk te maken zijn mobiele bloedinzamelingen verder uitgebreid op diverse locaties in stad en district. Ook worden er regelmatig bloeddonor wervingscampagnes gevoerd, nu vooral ook gericht op jongeren en vrouwen.

Het geven van bloed dient een vanzelfsprekende en geaccepteerde daad te worden.

In alle ziekenhuizen worden de transfusiecommissies gereactiveerd om zodoende het bloedgebruik te monitoren.

De Bloedbank is uitgebreid en de upgrading van haar dienstverlening om de kwaliteit van het product te verhogen heeft plaats gevonden. De aanpassing van de infrastructuur van de Bloedbank volgens de standaarden van de internationale bloedbank vond plaats in 2013.  

 

Eerste Hulp bij Ongelukken trainingen.

Het doel van deze trainingen is om zoveel mogelijk leden van de leefgemeenschap cq. bedrijven te bereiken voor het ontwikkelen van gewoonten, die het bewustzijn m.b.t. de veiligheid en gezondheid in de directe omgeving bevorderen. Hierdoor zal het aantal ongelukken afnemen. Tevens kan er direct hulp verleend worden en kunnen vele complicaties voorkomen worden.

De trainingen van het Zuster Finck – Sanichar Training Instituut (ZFTI) van Het Surinaamse Rode Kruis, zijn:

• De Community Based First Aid
• De EHBO training voor Beginners
• De Refresher EHBO training
• De reanimatie of CPR training
• De Advanced Training ( First Responder)
• De Advanced refresher training

 

Het Rode Kruis Korps (RKK) nu Health Assistant Team (HAT)

Het HAT Korps is ondersteunend aan de medische dienst van het Nationaal Leger (in tijd van oorlog). Deze vrijwilligersgroep van het SRK verleent Eerste Hulp assistentie waar noodzakelijk in vredestijd bij publieke evenementen.

De leden van het HAT dienen, om op adequate wijze de dienstverlening te verzorgen, in het bezit te zijn van tenminste een EHBO-diploma en moeten eenmaal per jaar een EHBO-Refresher cursus doorlopen.

Ook worden voor de HAT-leden trainingskampen georganiseerd waarbij reddingsoperaties en EHBO-vaardigheden worden getraind.      

Bij ministeriele beschikking van 12 november 1990 is de aard en de omvang van voorbereiding op de “Rampentaak” van het Rode Kruis nader uitgewerkt en ook daar is specifiek de ondersteuning naar de Overheid toe, vastgelegd.

 

Het bovenstaande legt duidelijk vast dat, voor de uitoefening van de haar toebedeelde taken, de leden van het HAT hiervoor terdege toegerust en voorbereid dienen te zijn. Regelmatige trainingen, zowel lokaal als internationaal, zijn een belangrijk instrument om paraatheid te garanderen en ook te verhogen. Ook het hebben van kennis van en training in (nieuwe) technieken op het gebied van reddingswerk en Eerste Hulpverlening is vereist. De opgedane kennis is bij de wekelijkse interne trainingen van het HAT een wezenlijk onderdeel. Het zijn deze vrijwilligers die ingezet worden bij ernstige gevolgen van rampen. Denk hierbij aan de overstromingen van de afgelopen jaren in het binnenland, maar ook in de districten Commewijne, Marowijne en Nickerie. Ook tijdens de covid-pandemie hebben deze vrijwilligers zich ingezet om assistentie te verlenen aan repatrianten die eerst in quarantaine faciliteiten moesten verblijven. Zij hebben ook zij-aan-zij op de covid-afdelingen van het Regionaal Wanica Ziekenhuis en het Diakonessenhuis gewerkt met het verplegend personeel die extra hulp konden gebruiken in de periode van de alarmfase van de covid-besmettingen in Suriname. 

Het Jeugd Rode Kruis

Het Jeugd Rode Kruis is groeiende. Niet alleen in Paramaribo maar ook in het district Nickerie is er belangstelling onder jongeren om zich aan te sluiten. De jongeren voeren voornamelijk het Healthy Lifestyle-programma uit.

Deze bestaat uit voorlichting over o.a.:

   HIV/AIDS

    Alcohol en Drugs

    Tienerzwangerschap

    Jeugd criminaliteit

    Milieu vervuiling

    Keuzes maken

Tevens wordt de jongeren geleerd verantwoorde beslissingen te nemen en daarnaar te handelen.

 

Humanitaire Hulp

Voedselhulp voor de Trio-Indianen. In 2002 mislukte de oogst door aanhoudende droogte en een draagmieren plaag. In samenwerking met het Amazone Conservation Team (ACT) en de Medische Zending werd voedselhulp verstrekt en werden de draagmieren bestreden. Een humanitair fonds is opgericht om hulp te bieden aan de slachtoffers van branden en in andere noodsituaties.

De middelen worden vergaard door het houden van fundraisingactiviteiten.

 

Wat wordt verwacht van vrijwilligers

Allereerst wordt ervan uitgegaan dat vrijwilligers van het Rode Kruis het eens zijn met de idealen van deze beweging.

Dat houdt in dat zij altijd hun activiteiten ontplooien in overeenstemming met de idealen, de werkwijze en de grondbeginselen van het Rode Kruis.

Ook wordt van hen verwacht dat zij deze idealen en grondbeginselen overal zullen uitdragen en promoten. Zij zullen zich dus dienovereenkomstig dienen te gedragen. Dat is niet altijd eenvoudig.

Afhankelijk van het onderdeel waarvoor de vrijwilliger zich heeft opgegeven, wordt verwacht dat zij samen met de andere vrijwilligers van dit onderdeel, en eventueel in samenwerking met de vrijwilligers van de andere onderdelen, de activiteiten zal ondersteunen en uitvoeren.

Wordt lid van het Rode Kruis

Eenieder kan bijdragen, ook bedrijven, aan de programma’s van het Rode Kruis. Vrijwilligers geven hun vrije tijd aan het Rode Kruis om diverse activiteiten te ondersteunen; Bloeddonoren geven hun bloed om hun zieke medemens te helpen. Naast dit alles heeft het Rode Kruis ook middelen (geld) nodig om haar programma’s te garanderen voor de Surinaamse samenleving. Vandaar dat de leden van de Vereniging het Surinaamse Rode Kruis met hun maandelijkse bijdrage ook een steentje bijdragen aan de voortgang van het Rode Kruis in Suriname.